بهره ات از در رحمت این است که به بندگان غافل خدا رحم کنى ، و آنان را با وعظ و نصیحت و لطافت و بدون درشتى و خشونت ، از راه غفلتى که دارند براه خدا آورى ؛ و به گناهکاران با چشم رحمت نگاه کنى نه با چشم آزار و اذیت . و نیز تمام گناهانى که در دنیا انجام مى شود را مانند گناهان خود در نظر بگیر و سعى کن به اندازه توانایى آن را از بین ببرى با این هدف که مبادا خشم خدا شامل حال تو شده و سزاوار ممنوعیت از همسایگى خداوند شود. و نیاز هر نیازمندى را به اندازه توان برآور و اگر نتوانستى برایش دعا، و با او همدردى کن .
و بهره ات از در خوشنودى این است که از خداى خود خوشنود باشى و بالاتر، او نیز از تو خوشنود باشد، زیرا این دو لازم و ملزوم یکدیگر هستند. و به آسانى از خلق خدا راضى شده و با آنان خشونت و بداخلاقى نکن .
و بهره ات از در «بخشش گناه » این است که به اندازه گناهت از خداوند آمرزش بخواهى با شرایطش . و از تمام مخلوقات خدا که به گردن تو حقى دارند، به اندازه ظلم و بدى و جفایت پوزش بخواهى و کسانى را که به گردن آنان حقى دارى ببخشى و عذر کسانى را که معذرت مى خواهند، بپذیرى .
بهره ات از در «توبه » نیز این است که در آینده هیچ گناه یا عمل مکروهى را انجام نداده ، نسبت به خلق و خالق بدى نکرده و گذشته را تا آنجا که مى توانى جبران کنى .
بهره ات از در «فضل » نیز این است که در رابطه با حق خدا بمقدار واجب راضى نشده ؛ و در رابطه با حق مردم نیز به عدل و مساوات کفایت نکرده ، و طورى رفتار کنى که خیر تو براى آنان بیشتر از خیر آنان براى تو باشد. و یکى از اینها این است جواب سلام را بهتر از سلام آنان بدهى .
و بهره تو از درِ «نیکوکارى » این است که خدا را طورى عبادت کنى که گویا او را مى بینى و اگر تو او را نمى بینى ، او تو را مى بیند، به کسى که با تو بدى کرده ، نیکى کنى و کسى را که به تو ظلم کرده ببخشى و با کسى که از تو بریده بپیوندى .
و بهره ات از در "بخشش و سخاوت "این است که تمام وجودت را در راه خدا نثار کنى – زیرا او شایسته این است – و خیرت را براى مردم افزایش دهى ؛ البته نه به جهت نیازى که به آنان دارى .
این درها باز هستند، بخصوص در این شب . و اکنون تو از کدام در مى خواهى بر خدایت وارد شوى ؟ باندازه فضیلت در و باندازه بهره اى که از آن در دارى ، از خود کرامت نشان بده ،
پ.ن: آسمان
بوی اجابت می دهد
بس که قندیل دعا آویخته است