نیایشی از امام رضا

پروردگارا ! در پیشگاه تو ایستاده و دست‏هایم را به سوى تو بلند نموده‏ام؛ با آگاهیم به اینکه در بندگیت اهمال نموده و در بسیارى از طاعت‏هایت تقصیر دارم و اگر راه حیا را مى‏پیمودم، از خواستن و دعا نمودن مى‏ترسیدم؛

ولى پروردگارا! آنگاه که شنیدم گناهکاران را به درگاهت فرا خوانده و آنان را به بخشش نیکو و ثواب وعده مى‏دهى، براى امتثال ندایت آمده و به عواطف مهربان‏ترین مهربانان پناهنده گردیم.

واى بر من اگر رحمت گسترده‏ات مرا فرا نگیرد، اگر مرا از درگاهت طرد کنى، بعد از

درگاهت به درگاه چه کسى مراجعه کنم ؟؟

و اگر براى دعایم درهاى قبول را گشوده، و مرا به رساندن به آرزوهایم شادمان گردانى، همچون مالکى مى ‏باشى که لطف و بخششى را آغاز نموده و دوست دارد، آن را به انجام رساند و مولایى که لغزش بنده‏اش را نادیده انگاشته و به او رحم نموده است.

پروردگارا! خواسته‏ام در این جایگاه، یعنى جایگاه بنده فقیر ناامید، آن است که گناهانِ گذشته ‏ام را آمرزیده و در باقیمانده عمرم مرا از گناه بازدارى

(شهادت مظلومانه هشتمین امام معصوم را به تمام دوستان گرامی تسلیت عرض میکنم امیدوارم دستان پاک این حضرت مشکل گشای تمام گرفتاریهایمان باشد)