اگر تنها ترین تنها شوم باز خدا هست

خدا را بخوان تا خدا تو را از خواندنی ها قرار دهد..

اگر تنها ترین تنها شوم باز خدا هست

خدا را بخوان تا خدا تو را از خواندنی ها قرار دهد..

دعای اول صحیفه سجادیه

ترجمه دعاى اول: دعاى آن حضرت که در آغاز سپاس خداى تعالى و ستایش او مى نمود
1.
سپاس خداوند را که نخستین موجود است و پیش از او هیچ نبود و آخرین موجود است و پس از او هیچ نباشد.(21)2. دیده بینندگان از مشاهده ذات او فرو مانده و اندیشه گویندگان از ذکر اوصاف او عاجز است.3. به قدرت خود آفریدگان را از نیستى به هستى آورد و به خواست خویش ‍ آن ها را از عدم ایجاد فرمود.4. آن گاه در راهى که خود خواست آن ها را سالک گردانید و در طریق محبت خویش بر انگیخت (22) بدان سوى که آنان را کشانید، یاراى باز پس شدن ندارند و از آن سو که آن ها را بازداشت توانایى پیش رفتن نه!5. براى هر زنده نصیبى معلوم و رزقى مقسوم فرمود. کسى نتواند از روزى او اگر وافر است چیزى بکاهد و اگر ناقص است چیزى بیفزاید.6. آن گاه براى عمر هر یک انجامى معلوم مقرر داشت و مدتى معین، هر روزى که بگذرد گامى است که به سوى اجل برداشته و هر سال که بر آید لختى از عمر است که تباه شود، چون به منتهى رسد و نشان آخرین گام او بر زمین نقش بندد و حصه خویش را از عمر، مطابق حساب معلوم دریافت دارد، خداوندش بدان جاى که فراخوانده است از ثواب موقور یا عقاب محذور، به قهر ببرد تا بدکاران را به عمل زشت کیفر کند و نیکوکاران را به عمل نیک پاداش دهد.7. رفتار او عدل است تقدست اسمائه نام هاى او پاک است (و او برى از نقص) و نعمت هاى او پى در پى، هر چه کند مسؤول دیگران نیست و دیگران همه مسؤول اویند.8. سپاس خداوند را که با بخشش عطایاى پیوسته و تکمیل نعمت هاى پى در پى اگر ایشان را از معرفت حمد خویش باز مى داشت، همه در نعمت او مستغرق بودند، بى آن که شکر او به جا آرند، و به فراخى از روزى او بهره مند مى گشتند، بى آن که سپاس او گزارند.9. و اگر چنین بودند از حد انسانى بیرون رفته، از چهارپایان به شمار مى آمدند، چنان که در کتاب محکم خود وصف ایشان کرد: إِنْ هُمْ إِلا کَالْأَنْعَامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ سَبِیلا: (نیستند آن ها مگر مانند چهارپایان بلکه گمراه تر).10. سپاس خداوند را که خود را به ما شناسانید و شکر خویش را الهام فرمود و درهاى معرفت را بر ما گشود که پروردگار خود را شناختیم و ما را به توحید خالص رهبرى کرد و از انکار شک دور داشت.11. سپاسى که تا زنده باشیم از سپاس گزاران او باشیم و چون عمر به پایان رسد، سوى رضا و عفو او بشتابیم.12. حمدى که تاریکى هاى عالم برزخ براى ما به سبب آن روشن گردد و راه رستاخیز را هموار سازد و جاى ما را در موقف گواهان رفیع گرداند، روزى که هر کس پاداش رنج خویش را بیند و بر کسى ستم نشود، روزى که دوستان و بستگان به کار نیایند و یارى کس نکند.13. حمدى که تا اعلى علیین بالا رود و در نامه مرقوم گردد و نزدیکان بارگاه قدس بر آن گواهى دهند.14. سپاسى که چون چشم ها خیره گردد چشم ما بدان روشن شود و چون روى ها سیاه شود روى ما بدان سفید گردد.15. حمدى که ما را از آتش دردناک الهى آزاد ساخته در پناه خداى کریم محفوظ دارد.16. حمدى که ما را در گروه فرشتگان مقرب جاى دهد و به پیغمبران مرسل پیوندد، در سراى جاوید که پیوسته باقى است و جاى نوازش و کرامت او که هرگز تغییر نپذیرد.17. و ما را بر همه آفریدگان برترى داد تا مالک آن ها شدیم، همه آفریدگان به قدرت او فرمانبر ما گشتند و به عزت او به سوى ما شتافتند.19. سپاس خداى را که باب احتیاج را از همه سوى بر ما بست، مگر به سوى خودش، چگونه سپاس او توانیم و کى حق شکر او گزاریم. البته نتوانیم! کى شکر او خواهیم گذاشت؟20. سپاس خداوند را که در ترکیب تن ما آلات جمع و جذب و ادوات بسط و دفع نهاد و از نیروهاى حیات بهره مند ساخت.(23)اندام ها براى کارها بیافرید و به روزى هاى پاک ما را پرورش داد و به فضل خویش بى نیاز ساخت و به نعمت هاى خود سرمایه بخشید.21. فرمان داد که طاعت ما را بیازماید و نهى کرد تا شکرگزارى ما آشکار گردد. ما مخالفت فرمان او کردیم و مناهى او را مرتکب شدیم، او در کیفر ما شتاب نفرمود و در عقاب تعجیل نکرد، بلکه به رحمت و کرم با ما مدارا نمود و به حلم و راءفت مهلت داد تا سوى او باز گردیم. 22. سپاس خداوند را که راه توبه را به ما نمود و این را از فضل او یافتیم و بس، اگر از همه نعمت هاى او هیچ یک را به حساب نیاوریم جز همین یک نعمت را، باز باید بگوییم عنایت او درباره ما نیکو و احسانش عظیم و نعمتش بسیار است.23. سنت او در توبه امم گذشته این نبود،(24) هر چه طاقت نداشتیم از ما برداشت و جز به آن چه سهل بود تکلیف نفرمود و جز به کار آسان امر نکرد و براى هیچ یک از ما حجت و عذرى نگذاشت.24. هر که هلاک شد، هلاک او از ناحیت خود او است و هر که نیک بخت گشت خود رغبت به حق نمود.25. حمد خدا را به هر چه مقرب ترین فرشتگان و گرامى ترین بندگان و پسندیده ترین ستایش کنندگان او را حمد کردند.26. حمدى از سایر حمدها برتر، به اندازه اى که پروردگار ما خود از سایر آفرینندگان برتر است.27. سپاس او را به ازاى هر نعمت که بر ما و بر همه بندگان گذشته و آینده انعام فرمود، به اندازه هر چه در علم او است، شکر او را به ازاى هر یک از نعمت ها چندین برابر پیوسته و جاوید تا روز رستاخیز.28. حمدى که آن را پایان نباشد و عدد آن به شمار نیاید و به غایت آن نتوان رسید و مدت آن انقطاع نپذیرد.29. حمدى که موجب طاعت و عفو او باشد و سبب خشنودى او گردد و علت آمرزش او شود و راه بهشت را بگشاید واز عقوبت او ما را در پناه خود گیرد و از خشم او ایمن گرداند. در طاعت او ما را نیرو دهد و از نافرمانى او باز دارد و در اداى حق و وظایف الهى مدد کند.30. حمدى که بدان نیک بخت شویم و در زمره نیک بختان و دوستان او باشیم و در سلک کشتگان راه حق به شمشیر دشمنان محشور گردیم.انه ولى حمیدپی نوشت21- اگر گویند نعیم اهل بهشت جاودان است چنان که عذاب دوزخیان، که تا خدا هست بهشت و دوزخ نیز هست، چگونه فرمود که او آخر است و پس از او چیزى نباشد.در جواب گوییم مقصود تاخر زمانى نیست، بلکه تاخر غایى است، چون خداوند هم علت فاعلى است و هم علت غایى، به اعتبار اول مقدم است بر همه و به اعتبار دوم موخر است و این گونه تقدم و تاخر منافات با معیت زمانى دارد.22- اشاره به حرکت جوهرى است و این که غایت خلقت او است. همه چیز در حرکت جویاى اویند، منه المبدء و الیه المصیر. همه هستند سرگردان چو پرگار. پدید آرنده خود را طلبکار.همه مى کوشند تا به کمالى رسند و خود را مانند کامل تر از خود سازند، غیر از واجب الوجود که کامل است، پس او غایة الغایات و منتهاى همه حرکات است، و هر ناقص طالب کمال خود را سوى او مى کشاند.23- موجود زنده جذب غذا مى کند یعنى هر ماده که به ضرورى تن اوست به خود مى کشد، چنان که هوا را به تنفس و آب را به آشامیدن و طعام را به خوردن. و هر چه فاسد و تباه شود، از خویش دور مى کند، مانند هواى درون ریه و عرق و فضولات دیگر، معده آب و غذا را جذب مى کند و به روده ها مى رساند و عروق ما را ساریا از روده و معده جذب کرده، به ورید باب و از آن جا به کبد مى برد و کبد به توسط رگ ها روده و معده جذب کرده به ورید باب و از آن جا به کبد مى برد و کبد توسط رگ ها آن را در بدن پراکنده مى سازد و حرکات ریه و قلب آن را تصفیه کرده به همه اعضا بهره مى دهد و هر یک نیرویى دارد تا زنده است به دلیل آن که چون در گذرد مانند جسم جامد از حرکت باز مى ماند، معده همان معده است و غذا را جذب نمى کند، قلب همان قلب است و حرکت ندارد و هکذا و نیروى حیات این ها هستند که آلات را به کار مى دارند و اطبا این ارواح را قوه ماسکه و جاذبه و دافعه را امثال آن گویند.24- در امم سابق هر کس پشیمان مى شد توبه او فورا قبول نمى گشت مگر با قربانى و کفارات و ریاضت هاى سخت و دشور و در امت مرحومه به ندامت توبه پذیرفته مى شود مگر در معاصى بزرگ چنان که جماعتى در عهد پیغمبر(صلى الله علیه و آله و سلم)مخالفت کرده بودند، پشیمان شدند روزها خود را به استوانه مسجد بستند و یا به کوه و صحرا عزلت گزیدند و گریه ها کردند و رنج ها کشیدند تا پس از چند روز توبه شان پذیرفته شد

http://s2.picofile.com/file/7182951070/1.jpg

(1) الْحَمْدُ لِلَّهِ الْأَوَّلِ بِلا أَوَّلٍ کَانَ قَبْلَهُ، وَ الاْخِرِ بِلا آخِرٍ یَکُونُ بَعْدَهُ .
(2) الَّذِى قَصُرَتْ عَنْ رُؤْیَتِهِ أَبْصَارُ النَّاظِرِینَ، وَ عَجَزَتْ عَنْ نَعْتِهِ أَوْهَامُ الْوَاصِفِینَ.
(3) ابْتَدَعَ بِقُدْرَتِهِ الْخَلْقَ ابْتِدَاعا، وَ اخْتَرَعَهُمْ عَلَى مَشِیَّتِهِ اخْتِرَاعا.
(4) ثُمَّ سَلَکَ بِهِمْ طَرِیقَ إِرَادَتِهِ، وَ بَعَثَهُمْ فِى سَبِیلِ مَحَبَّتِهِ، لا یَمْلِکُونَ تاءخیرا عَمَّا قَدَّمَهُمْ إِلَیْهِ، وَ لا یَسْتَطِیعُونَ تَقَدُّما إِلَى مَا أَخَّرَهُمْ عَنْهُ.
(5) وَ جَعَلَ لِکُلِّ رُوحٍ مِنْهُمْ قُوتا مَعْلُوما مَقْسُوما مِنْ رِزْقِهِ، لا یَنْقُصُ مَنْ زَادَهُ نَاقِصٌ، وَ لا یَزِیدُ مَنْ نَقَصَ مِنْهُمْ زَائِدٌ.
(6) ثُمَّ ضَرَبَ لَهُ فِى الْحَیَاةِ أَجَلا مَوْقُوتا، وَ نَصَبَ لَهُ أَمَدا مَحْدُودا، یَتَخَطَّأ هُ إِلَیْهِ بِأَیَّامِ عُمُرِهِ، وَ یَرْهَقُهُ بِأَعْوَامِ دَهْرِهِ، حَتَّى إِذَا بَلَغَ أَقْصَى أَثَرِهِ، وَ اسْتَوْعَبَ حِسَابَ عُمُرِهِ، قَبَضَهُ إِلَى مَا نَدَبَهُ إِلَیْهِ مِنْ مَوْفُورِ ثَوَابِهِ، أَوْ مَحْذُورِ عِقَابِهِ، لِیَجْزِىَ الَّذِینَ أَسَاءُوا بِمَا عَمِلُوا وَ یَجْزِىَ الَّذِینَ أَحْسَنُوا بِالْحُسْنَى.
(7) عَدْلا مِنْهُ، تَقَدَّسَتْ أَسْمَاؤُهُ، وَ تَظاهَرَتْ آلاؤُهُ، لا یُسْأَلُ عَمَّا یَفْعَلُ وَ هُمْ یُسْأَلُونَ.
(8) وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِى لَوْ حَبَسَ عَنْ عِبَادِهِ مَعْرِفَةَ حَمْدِهِ عَلَى مَا أَبْلاهُمْ مِنْ مِنَنِهِ الْمُتَتَابِعَةِ، وَ أَسْبَغَ عَلَیْهِمْ مِنْ نِعَمِهِ الْمُتَظَاهِرَةِ، لَتَصَرَّفُوا فِى مِنَنِهِ فَلَمْ یَحْمَدُوهُ، وَ تَوَسَّعُوا فِى رِزْقِهِ فَلَمْ یَشْکُرُوهُ.
(9) وَ لَوْ کَانُوا کَذَلِکَ لَخَرَجُوا مِنْ حُدُودِ الْإِنْسَانِیَّةِ إِلَى حَدِّ الْبَهِیمِیَّةِ فَکَانُوا کَمَا وَصَفَ فِى مُحْکَمِ کِتَابِهِ:((إِنْ هُمْ إِلا کَالْأَنْعَامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ سَبِیلا.))
(10) وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ عَلَى مَا عَرَّفَنَا مِنْ نَفْسِهِ، وَ أَلْهَمَنَا مِنْ شُکْرِهِ، وَ فَتَحَ لَنَا مِنْ أَبْوَابِ الْعِلْمِ بِرُبُوبِیَّتِهِ، وَ دَلَّنَا عَلَیْهِ مِنَ الْإِخْلاصِ لَهُ فِى تَوْحِیدِهِ، وَ جَنَّبَنَا مِنَ الْإِلْحَادِ وَ الشَّکِّ فِى أَمْرِهِ.
(11) حَمْدا نُعَمَّرُ بِهِ فِیمَنْ حَمِدَهُ مِنْ خَلْقِهِ، وَ نَسْبِقُ بِهِ مَنْ سَبَقَ إِلَى رِضَاهُ وَ عَفْوِهِ.
(12) حَمْدا یُضِى ءُ لَنَا بِهِ ظُلُمَاتِ الْبَرْزَخِ، وَ یُسَهِّلُ عَلَیْنَا بِهِ سَبِیلَ الْمَبْعَثِ، وَ یُشَرِّفُ بِهِ مَنَازِلَنَا عِنْدَ مَوَاقِفِ الْأَشْهَادِ، یَوْمَ تُجْزَى کُلُّ نَفْسٍ بِمَا کَسَبَتْ وَ هُمْ لا یُظْلَمُونَ، یَوْمَ لا یُغْنِى مَوْلًى عَنْ مَوْلًى شَیْئا وَ لا هُمْ یُنْصَرُونَ.
(13) حَمْدا یَرْتَفِعُ مِنَّا إِلَى أَعْلَى عِلِّیِّینَ فِى کِتَابٍ مَرْقُومٍ یَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ.
(14) حَمْدا تَقَرُّ بِهِ عُیُونُنَا إِذَا بَرِقَتِ الْأَبْصَارُ، وَ تَبْیَضُّ بِهِ وُجُوهُنَا إِذَا اسْوَدَّتِ الْأَبْشَارُ.
(15) حَمْدا نُعْتَقُ بِهِ مِنْ أَلِیمِ نَارِ اللَّهِ إِلَى کَرِیمِ جِوَارِ اللَّهِ.
(16) حَمْدا نُزَاحِمُ بِهِ مَلائِکَتَهُ الْمُقَرَّبِینَ، وَ نُضَامُّ بِهِ أَنْبِیَاءَهُ الْمُرْسَلِینَ فِى دَارِ الْمُقَامَةِ الَّتِى لا تَزُولُ، وَ مَحَلِّ کَرَامَتِهِ الَّتِى لا تَحُولُ.
(17) وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِى اخْتَارَ لَنَا مَحَاسِنَ الْخَلْقِ، وَ أَجْرَى عَلَیْنَا طَیِّبَاتِ الرِّزْقِ.
18) وَ جَعَلَ لَنَا الْفَضِیلَةَ بِالْمَلَکَةِ عَلَى جَمِیعِ الْخَلْقِ، فَکُلُّ خَلِیقَتِهِ مُنْقَادَةٌ لَنَا بِقُدْرَتِهِ، وَ صَائِرَةٌ إِلَى طَاعَتِنَا بِعِزَّتِهِ.
(19) وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِى أَغْلَقَ عَنَّا بَابَ الْحَاجَةِ إِلا إِلَیْهِ، فَکَیْفَ نُطِیقُ حَمْدَهُ؟ أَمْ مَتَى نُؤَدِّى شُکْرَهُ؟ لا، مَتَى؟.
(20) وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِى رَکَّبَ فِینَا آلاتِ الْبَسْطِ، وَ جَعَلَ لَنَا أَدَوَاتِ الْقَبْضِ، وَ مَتَّعَنَا بِأَرْوَاحِ الْحَیَاةِ، وَ أَثْبَتَ فِینَا جَوَارِحَ الْأَعْمَالِ، وَ غَذَّانَا بِطَیِّبَاتِ الرِّزْقِ، وَ أَغْنَانَا بِفَضْلِهِ، وَ أَقْنَانَا بِمَنِّهِ.
(21) ثُمَّ أَمَرَنَا لِیَخْتَبِرَ طَاعَتَنَا، وَ نَهَانَا لِیَبْتَلِىَ شُکْرَنَا، فَخَالَفْنَا عَنْ طَرِیقِ أَمْرِهِ، وَ رَکِبْنَا مُتُونَ زَجْرِهِ، فَلَمْ یَبْتَدِرْنَا بِعُقُوبَتِهِ، وَ لَمْ یُعَاجِلْنَا بِنِقْمَتِهِ، بَلْ تَأَنَّانَا بِرَحْمَتِهِ تَکَرُّما، وَ انْتَظَرَ مُرَاجَعَتَنَا بِرَأْفَتِهِ حِلْما.
(22) وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِى دَلَّنَا عَلَى التَّوْبَةِ الَّتِى لَمْ نُفِدْهَا إِلا مِنْ فَضْلِهِ، فَلَوْ لَمْ نَعْتَدِدْ مِنْ فَضْلِهِ إِلا بِهَا لَقَدْ حَسُنَ بَلاؤُهُ عِنْدَنَا، وَ جَلَّ إِحْسَانُهُ إِلَیْنَا وَ جَسُمَ فَضْلُهُ عَلَیْنَا
(23) فَمَا هَکَذَا کَانَتْ سُنَّتُهُ فِى التَّوْبَةِ لِمَنْ کَانَ قَبْلَنَا، لَقَدْ وَضَعَ عَنَّا مَا لا طَاقَةَ لَنَا بِهِ، وَ لَمْ یُکَلِّفْنَا إِلا وُسْعا، وَ لَمْ یُجَشِّمْنَا إِلا یُسْرا، وَ لَمْ یَدَعْ لِأَحَدٍ مِنَّا حُجَّةً وَ لا عُذْرا.
(24) فَالْهَالِکُ مِنَّا مَنْ هَلَکَ عَلَیْهِ، وَ السَّعِیدُ مِنَّا مَنْ رَغِبَ إِلَیْهِ
(25) وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ بِکُلِّ مَا حَمِدَهُ بِهِ أَدْنَى مَلائِکَتِهِ إِلَیْهِ وَ أَکْرَمُ خَلِیقَتِهِ عَلَیْهِ وَ أَرْضَى حَامِدِیهِ لَدَیْهِ
(26) حَمْدا یَفْضُلُ سَائِرَ الْحَمْدِ کَفَضْلِ رَبِّنَا عَلَى جَمِیعِ خَلْقِهِ.
(27) ثُمَّ لَهُ الْحَمْدُ مَکَانَ کُلِّ نِعْمَةٍ لَهُ عَلَیْنَا وَ عَلَى جَمِیعِ عِبَادِهِ الْمَاضِینَ وَ الْبَاقِینَ عَدَدَ مَا أَحَاطَ بِهِ عِلْمُهُ مِنْ جَمِیعِ الْأَشْیَاءِ، وَ مَکَانَ کُلِّ وَاحِدَةٍ مِنْهَا عَدَدُهَا أَضْعَافا مُضَاعَفَةً أَبَدا سَرْمَدا إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَةِ.
(28) حَمْدا لا مُنْتَهَى لِحَدِّهِ، وَ لا حِسَابَ لِعَدَدِهِ، وَ لا مَبْلَغَ لِغَایَتِهِ، وَ لا انْقِطَاعَ لِأَمَدِهِ
(29) حَمْدا یَکُونُ وُصْلَةً إِلَى طَاعَتِهِ وَ عَفْوِهِ، وَ سَبَبا إِلَى رِضْوَانِهِ، وَ ذَرِیعَةً إِلَى مَغْفِرَتِهِ، وَ طَرِیقا إِلَى جَنَّتِهِ، وَ خَفِیرا مِنْ نَقِمَتِهِ، وَ أَمْنا مِنْ غَضَبِهِ، وَ ظَهِیرا عَلَى طَاعَتِهِ، وَ حَاجِزا عَنْ مَعْصِیَتِهِ، وَ عَوْنا عَلَى تَأْدِیَةِ حَقِّهِ وَ وَظَائِفِهِ.
(30) حَمْدا نَسْعَدُ بِهِ فِى السُّعَدَاءِ مِنْ أَوْلِیَائِهِ، وَ نَصِیرُ بِهِ فِى نَظْمِ الشُّهَدَاءِ بِسُیُوفِ أَعْدَائِهِ، إِنَّهُ وَلِیٌّ حَمِیدٌ.
نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد